%100 FEST kapsamında ikinci güne dair KüçükÇiftlik Park sahnesinin beklenen son ismiydi Massive Attack.
Türkiye’yle olan ilişkilerinin sıkı fıkılığına rağmen ilk defa kendilerini 07.06.14 gecesi canlı dinleme şansına sahip oldum. Ve konser bitiminden sonra orada olamayanlara sarf ettiğim cümle tabii ki “Massive Attack’ın canlı performansına tanık olmadan ölmeyin.” şeklindeydi.
Konser sonrası eve dönüşlerde, grubun o en akıllara saplanan şarkılarını kulaklıktan dinlemeye devam etmek benim için önemli bir kıstas. Ve ben konser bitiminden beri ne dilimden ne kulaklığımdan, ne de odamdan özellikle Angel‘ın sesini yok edemedim, edemiyorum.
Açık söylemek gerekirse, Massive Attack ile bundan öncesinde çok özel bir bağımız yoktu. Grubun adı geçtiğinde bir iki lakırdı edebilecek kadardı her şey. Varolan bu bir doz sevgi konser sonrası şiddetini de bir güzel arttırmış oldu. Çok da iyi oldu.
Konser benim için Angel‘dan sonra ekstra büyüleyici bir hal aldı ve sonrasında geceye dair beklediğimiz ataklar gelmeye başladı. Grubun politikliğini ismiyle içselleştirdiğini biliyoruz. Gezi döneminde de destekleriyle sevindiren grubun sahnesinden beklentiler de herkes için bir hayli büyüktü.
Ve beklenen performans Inertia Creeps eşliğinde başladı. Hülya Avşar’ın 2 ayda 12 kilo vermesi, şarkıcı Doğuş’un Twitter’da soyunması gibi hayatımızdaki magazinel, sözüm ona “önemli” olaylara dikkat çektiler önce. Aslında burada büyük bir iğne batırdı bizlere Massive Attack. Hayatımızdaki bu bilgilerin değer payı, kayda değerliği hakkında bir düşünün, demek ister gibiydiler adeta.
Hemen bu cümlelerin ardından asıl hayattaki gerçeklikleri gözler önüne serdiler. Tanık olduğumuz ölümler ve bu yaşanan ölümlerin az önce okuduğumuz cümleler kadar dahi değer payına sahip olmadığını bir kez daha hatırlamamızı sağladılar. Utandım. Ama utanması gerekenlerin bizler olmadığını o an tekrar hatırlattılar.
Tanık olduğumuz ölümlerin isim hali geçiyordu önümüzden birer birer. Özgürlüğü uğruna dışarı çıkanlar ve bir ekmek uğruna karanlığa gömülenleri unutmadık deme biçimleriydi onların sahnesi. Ve ardından eklediler: “Katilleri hala dışarıda!” Tam da o esnada vicdanları acıttılar.
Genel olarak Massive Attack’in bu sahne performansında kolaya kaçıldığı gibi söylemler mevcut. İlk defa izleyen biri olarak konuşmuyor olsaydım, durumun can sıkıcılığına bir tık fazla takılabilirdim belki. Fakat böylesi bir performans sırasında tüylerimin diken diken oluşunu engelleyemediysem ben, o noktaya takılma payımı da otomatikman yok etmiş oluyorum. Tabii ki geçen konserlerden kırpmaların olması, çok da övülecek bir durum değil. Fakat bu durumun mevcudiyeti grubun mükemmeliyet payını azaltmıyor. Unutulmayacak bir performans yaşattıklarını savunabilirim her defasında.
Massive Attack bekleneni, benim adıma, karşılamış bir şekilde ayrıldı o sahneden. Mezzanine albümünün etkisi altında olarak bu satırları yazıyor oluşumu da görüşlerimin kanıtlayıcı olarak takdim edebilirim.
Son olarak, bir Haziran gecesinin güzel bitmesine sebep olan tınılara, duyarlılığa ve sevgiye selam edip, Massive Attack’in bir sonraki konser haberini beklemeye koyulalım. Ve Angel‘ın üzerimizde bıraktığı etkiyi, hazzı hiç unutmayalım…
){kind=link}