Modern Müzik Tarihinden 250 Albüm kitabıyla 19. yüzyıl sonundan günümüze kadar gelen süreçte modern müziğin öyküsünü, albümlerden örneklerle okuyucuya sunan müzisyen ve müzik yazarı Mustafa Şardan, 2010-2019 yılları arasında yayınlanmış hip-hop’tan punk’a, elektronikten indie’ye farklı türleri içinde barındıran, unutulmayan albümleri birbabaindie.com okuyucuları için derliyor.
Her çarşamba, 2010’lardan Albümler ismiyle yayınlanan seride ilk albüm incelemesi 2010-2015, ikinci inceleme ise 2015-2019 yılları arasında yayınlanmış albümler arasından seçiliyor.
BALİNA – BALİNA (17 Haziran 2013)
Albüm kapak çalışması: Kapak tasarımının kime ait olduğu konusunda herhangi bir bilgiye ulaşamadım.
İzmir’den enstrümantal rock/metal ikilisi Balina’nın kendi ismini taşıyan debut albümü, çıktığı zamanki mevsimin iklim koşullarına zıt şekilde barındırdığı atmosfer ile albümü loop’a atarak dinlediğim 2013 kasım-aralık aylarında Ankara ayazı ve sisine uyumlu bir eşlikçi olmuştu. Sadece içerdiği müzik ile değil, kapağındaki İskandinav black metal gruplarınınkini anımsatan logosu ve bir buz dağı görseli ile soğuğu içinize işliyor.
Açıkçası Balina ikinci albümü Kaybetmenin Mitolojisi ile daha ayakları yere basan, cilalı prodüksiyonlu ve farklı alanlara yelken açan başarılı bir işe imza atsa da, bu albüm barındırdığı yaratıcılık ile surata tokat gibi çarpıyor; ham ve çiğ tonlarla bir nevi rif, melodi ve ritim şöleni yaşatıyor. Saptığı yollarla sizi şaşırtan trafik akışları içinde davulun ve gitarın müthiş paslaştığı bir müzik. Bu birbirini çok iyi tanıyan ve komplike paslaşmaları kusursuzca yerine getiren enstrüman ikilisi ürettikleri müzik ile sadece başka herhangi bir enstrümana ihtiyacın kalmadığını anlatmıyor aynı zamanda başka bir enstrümanın eklenmesinin işin büyüsünü bozacağı izlenimini veriyor.
Ben her ne kadar enstrümantal rock/metal desem de aslında bunun sebebi grupta sludge metal’den post rock’a, progresif rock’tan post-metal’e uzanan çeşitlilik. Sanki metal ve rock arasında kalmış gri alanda kendi enstrümantal dillerini keşfetmişler. Grup ise kendisi için basitçe rock duo demekte ve okyanusun derinliklerinden yükselen çiğ metal diye tanımlamakta1.
Ben bu albümü, bu toprakların üretmede çok başarılı olduğunu düşündüğüm, genel anlamda enstrümantal gitar ve ritim müziği diyebileceğim kültürünün başarılı örneklerinden biri olarak görüyorum. Bu kültür, Moğollar’dan Erkan Oğur’a, Okay Temiz’den Replikas’a, Nekropsi’ye uzanan ve 2010’larda da Kes ve Balina gibi gruplarla kendini gösteren ve devam eden, köklü ve bereketli, uluslararası kaliteye sahip bir kültür.
Referanslar:
1. https://balina.bandcamp.com/
KALI UCHIS – ISOLATION (6 Nisan 2018)
Albüm kapak çalışması: Kapak fotoğrafı Nick Knight’a aittir, grafik tasarımı ise Bryan Rivera tarafından yapılmıştır1.
Kolombiya asıllı Amerikalı sanatçı Karly Marina Loaiza, bizim bildiğimiz ve babasının koyduğu takma adıyla Kali Uchis, ilk albümü Isolation ile modern R&B’den soul’a uzanan çizgide, albümdeki şarkıların yazım ve prodüktörlük ayağında katkı sunan Damon Albarn, Kevin Parker, Alexander Sowinski, Thundercat başta olmak üzere birbirinden değerli sayısız isimle birlikte çalışıyor ve albümdeki her şarkının kendine haslığını garanti altına alıyor. Yalnızca saygı duyduğu müzisyenler ile çalışabildiğinde ilham geldiğini belirten sanatçı2, zihnimde bu isimler ile çalışıp da ilham gelmemesi mümkün mü sorusunu da yaratmaktan çekinmiyor.
Uchis, İngilizce ve İspanyolca’yı bir arada kullandığı albümde eğlenceli, renkli ve yüksek kalite kokan kısaca – Türkçe karşılığı sanırım olmayan- dope parçaları peşi sıraya dizerek dinleyiciyi Los Angeles’ın lüks kulüplerinden Cartagena’nın kızgın kumlarına ışınlıyor. Ayrıca, bu yolculuğun süresini o kadar kusursuz ayarlamış ki albüm tam bitmesi gereken zaman bitmiş. Normal zamanlar için biraz daha kısa olsa içiniz buruk ayrılacağınız, biraz daha uzun olsa sıkılmaya başlayacağınız tatil gibi (İçinde bulunduğumuz şu pandemi döneminde herhangi bir tatilin uzunluğundan yakınacağımızı düşünmediğimi de ekliyim).
Sanatçı albümü yaparken güncel müzikten veya kendi jenerasyonundan etkilenmek istemediğini söylüyor ve aslında bazen müziğinin diğer insanlar tarafından beğenilmeyeceğini düşündüğünü çünkü yaptığının şu anki müzikal eğilimler ile bağının olmadığına değiniyor. Fakat albümünün ismine de ev sahipliği yapan bu izolasyonu ve riski almayı kucaklamanın müziği heyecanlı kıldığı kanısında. Ona göre bu sadece müziği değil hayatı da heyecanlı kılıyor ve bu sanatçı olmanın bir parçası3.
Referanslar:
1. https://www.itsnicethat.com/features/review-of-the-year-2018-bryan-rivera-questionnaire-101218
3. https://www.vogue.com/article/kali-uchis-governors-ball-video-style-profile-isolation-album
