Serimizin ikinci yazısı yine HBO’dan… Bu sefer umut saçan bir dizi: Station Eleven
Emily St. John Mandel romanından uyarlanan ve başrollerinde Mackenzie Davis, Himesh Patel ve Daniel Zovatto’nun olduğu, bildiklerimizin dışında bir post apo yapımı Station Eleven. Dünyada bir hastalık beliriyor ve insanların %99’u ölüyor. Haliyle yeni bir hayata geçiş oluyor. Tabi böyle bir durumda beklentimiz herkesin birbirini kesmesi, zombilerin ortamı basması filan… Malum buna benzer yapımlar yapıldı, yapılmaya devam ediyor. Ama Station Eleven bunlardan farklı. Daha melankolik bir ortam ve hikaye.
Dizi, beş kişiyi birbirine bağlayan bir kadere odaklanıyor. Katakterlerin bir tanesi oyuncu olan Arthur ve diğer karakterler yaşamlarının bir yerinde, bir şekilde onla tanışmış, iletişim kurmuş. Hikayedeki karakterler bir şekilde ona bağlanıyor. Dizinin temelinde de Arthur’un ilk karısının yazdığı Station Eleven adındaki bir çizgi roman var. Çizgi romanın da konusu da Dr. Eleven adlı bir yabancının bozuk bir uzay istasyonundaki mücadelesini anlatıyor. Burada ikinci karaktere bağlanıyoruz ve peygamber olduğunu iddia eden kahin, bu kitabı ahit olarak görüp, çocuklardan oluşan müritleriyle korku salıyor. Buradan da üçüncü gruba Gezici Senfoni ve Kirsten’e bağlanıyoruz. Bu grupta hayatta bir şeyler kaybetmiş farklı insanlar yer alıyor. Bu yeni dünyada kalanlara daha iyi hissettirmek için Gezici Senfoni ismiyle oluşturdukları toplulukları ile Shakespeare tiyatro oyunları oynuyorlar. Sadece insanlara iyi hissettirmekten de öte kendileri de böyle bir organizasyonla bir şeyin parçası olduklarını hissediyorlar. Şovu belli bir rota üzerinde düzenli olarak yapıyorlar. Sabit turne olarak düşünebilirsiniz. Hikayede beni etkileyen karakterleri biraz daha öne çıkarmak istedim. Hikayenin içinde herkese uygun bir karakter var diyebilirim.
Diziyi benim için bir üst seviyeye çıkaran kesinlikle müzikleri. Dan Romer’in üstlendiği soundtrack resmen umut aşılıyor. Günün sonunda post apo yapımlar hep karamsar, gergin, karanlık ve çatışma içeren hikayeler içerirken burada ruhen hep iyiye gitmeye çalışan bir hikaye var. Belki de bu yüzden iyi hissettiriyor. Tabi burada Mackenzie Davis’in de ruhiyetinin etkisi illa ki var. Benim çok sevdiğim oyunculardan biri kendisi. Buradaki hikaye için gerçekten cuk oturuyor. Üstüne bu tonda bir soundtrack olunca tadından yenmiyor.
Sözün özü Station Eleven’ı izlemenizi tavsiye ederim…
İyi seyirler ve iyi dinlemeler.
1 Dizi 1 Albüm serisinin diğer yazıları için tıklayın!
