2016 yılında Londra’da kurulan Italia 90, yaşamları boyunca biriktirdikleri tüm adaletsizlikleri çekinmeden dile getiriyor ve underground sahneden çıkıp içlerine sinmeyen tüm kayıtları yeniden düzenleyip bizlere belki de yılın ilk yarısının en iyi albümlerinden birini hediye ediyor.
1990 Dünya Kupası; Italia 90 olarak tanıtılmıştı. Çocukluğumun kıyısından yakaladığım bu harika etkinliğin o dönem tüm dünyayı etkisi altına alışına tanık olmuştum. Konumuz futbol değil tabii, ancak bu unutulmaz turnuvayı grup adı olarak kullanan ve Living Human Treasure adı altında albüm çıkaran Londralı, bomba gibi yeni bir post punk grubu.
Grup ilk kayıtlarını 2017 yılından itibaren birer yıl arayla kendi adını taşıyan bir üçleme şeklinde yayınladı. Bunları kaset formatında underground ruha sadık kalarak elden ele yaymıştı. O dönemler belli bir kitlenin dikkatini çeken grup ufak konserler ile kendi kitlesini yaratmaya başlamıştı. Ve Italia 90, Brace Yourself Records’un dikkatini çekerek anlaşmayı 2021 yılında koparmış ve hatta aynı dönem bunu Borderline isimli tekli ile taçlandırmıştı.
Onları takip eden kitle bir anda artmış ve albümleri sabırsızlıkla beklenmeye başlanılmıştı. Ve beklentiler bu sene yayınlanan Living Human Treasure ile hiç de haksız çıkmadı. Karşımızda son dönemlerde yapılan en iyi post punk albümü vardı. Albümün hikayesi sosyal meselelere, adaletsizliklere, düşük ücretlere ve sömürülüşlere adanmıştı.
Albümü kolay dinlerim diye düşünene ufak çapta bir tokat niteliğinde açılan Cut ve devamında Leisure Activities parçaları rahatsız edici ve kendini tekrarlayan gitarlar, öfkesini tok ve olgunca hissettiren vokalleri ile bizi kendi içine çekiyor. Tempo ve öfkenin dozu Magdalane ile artıyor. Punk müzikten istediğimiz bu değil mi zaten? Albüm en uzun parçası olan Competition ile devam ediyor. Grubu kuruluşundan beri takip edenler bu şarkının grubun eski çalışması olduğunu bilirler. 8 dakikaya dayanan çalışma benim de grup ile tanıştığım dönemdeki parçalardandı.
Ardından en enerjik, punk ruhuna gerek sözleri gerek melodisi anlamında uygun parça olan New Factory geliyor. Tatlı bir eleştiri olarak kabul edilmesi koşulu ile; MTV için bile uygun bir punk çalışma olmuş bu. Albüm en büyük hitlerini sanki ikinci yarısına saklamış gibi. Funny Bones girişi ile, Joy Division hala müzik yapıyor olsaydı, bu parça olabilirdi hissini oluşturdu. Kendini tekrara aldırarak dinlettiren bir çalışma kesinlikle. Sonuna doğru içine alan melodisi ile kendine hayran bıraktırıyor. Golgotha ve Does He Dream ile devam eden albüm, sondan bir öncesinde Tales From Beyond hazinesini barındırıyor. Şahane bir videoya sahip olan çalışma zaten grubunun uzun yıllar önünün çok açık olduğunu bizlere gösteriyor.
Albüm kapağı ile de benden tam puan alan grup, post punk tarzında kaçak dövüşen gruplara da ders vermiş adeta. Living Human Treasure öyle güzel olmuş ki uzun süre plak çalarımda dönecek.
