Modern Müzik Tarihinden 250 Albüm kitabıyla 19. yüzyıl sonundan günümüze kadar gelen süreçte modern müziğin öyküsünü, albümlerden örneklerle okuyucuya sunan müzisyen ve müzik yazarı Mustafa Şardan, 2010-2019 yılları arasında yayınlanmış hip-hop’tan punk’a, elektronikten indie’ye farklı türleri içinde barındıran, unutulmayan albümleri birbabaindie.com okuyucuları için derliyor.
Her çarşamba, 2010’lardan Albümler ismiyle yayınlanan seride ilk albüm incelemesi 2010-2015, ikinci inceleme ise 2015-2019 yılları arasında yayınlanmış albümler arasından seçiliyor.
BURIAL – KINDRED (12 ŞUBAT 2012)
Albüm kapak çalışması: Herhangi bir bilgiye ulaşılamamakta.
Her ne kadar albüm tanıtımlarında LP’lere yer versem de, bu EP 30 dakika süresi ve barındırdığı eşsiz atmosfer ile benim gözümde LP ağırlığında. Güney Londralı müzisyen Burial’ın 2007 tarihli kült çalışması Untrue’nun bile bir tık üstünde gördüğüm Kindred elektronik müzik adına doruk noktalarından. Untrue sanatçının kalfalık eseri ise Kindred ustalık eseri diyebilirim. Untrue kısa ve leziz parçalarla 90’lar rave ile günümüz UK Garage karışımı yeni bir elektronik gezegende size turistik bir amaç sunarken; Kindred aynı karışıma dahil ettiği progressive house ve IDM estetiği ile daha uzun soluklu, tekrarlı partisyonlar ve çoklu katmanlar ile derinleşmiş, size çalışma ve oturma izni vererek gezegenin yerlisi olma deneyimini vaad eden bir albüm.
2010’lu yılların ortalarına kadar kimliği gizli kalmış ve ortamlarda Four Tet Burial mı?’ya kadar varan dedikodulara sebep olan sanatçı1 paylaştığı düşük çözünürlüklü selfie ile bu dedikodulara son vermişti. Gizli kaldığı dönemde plak şirketi Hyperdub’dan kendini saklamıyor sadece ünlü olmak istemiyor şeklinde yazılı açıklama yapılmıştı2. En son yayınladığı LP’nin üstünden 13 sene geçen ve uzun süredir sadece single yayınlayan sanatçı ile ilgili güncel bilgiye ulaşmak çok zor. Bu nedenle tamamen tahmine dayanarak aklıma acaba daha da ünlenmemek için mi albüm kaydetmiyor sorusu gelmekte. Kindred gibi bir albüm herkese daha yıllarca yeter fakat daha da iyisinin üretilebileceğini düşlemek baskılanması zor bir dürtü. Sanırım en sağlıklısı, bir daha albüm kaydetmeyeceğini varsayarak yayınladığı zaman piyango çıkmış gibi sevinmek.
Referanslar:
1. https://www.stereogum.com/1652221/burials-identity-revealed/news/
2. https://nbhap.com/stories/burial-has-been-up-to-since-untrue
SLOWDIVE – SLOWDIVE (5 MAYIS 2017)
Albüm kapak çalışması: Beat Kuşağı’nın önemli isimlerinden, ressam ve film yapımcısı Harry Everett Smith’in 1962 tarihli avangard animasyon filmi Heaven and Earth Magic’in tanıtım fotoğrafı1.
Slowdive 22 yıl aradan sonra çıkardığı dönüş albümü Slowdive ile memleketine yıllar sonra dönen bir insanın yaşayacağını tahmin ettiğim hisleri sevenlerine aşılıyor. Yıllar geçse de şehrin değişmeyen sokaklarında yürüyen bambaşka yüzlere rastlar gibi, Slowdive’da da karşımıza özlemi duyulan müziğin aynısı bu sefer bambaşka şarkılar ile çıkıyor. Genelde grupla aynı isme sahip albüm, ilk albüm olur. Bu grubun yalın bir şekilde kendini anlatma ve tanıtma amacı güttüğünün sembolüdür. Slowdive ise kuruluşunun 28. yılında çıkardığı 4. stüdyo albümüne kendi adını koymayı seçerek bunca geçen zamanın ardından sanki yok olmuş da yeniden doğuyormuş gibi. Aslında bu aynı zamanda Slowdive’ın internet çağında çıkmış ilk albümü ve mix için çağın en başarılı dream pop gruplarından Beach House’ın prodüktörü Chris Coady ile çalışması gelecekte yolculuk yapmış birinin yeni dünyaya adapte olması için ona yardım eden güzel bir rehber tadında. Slowdive güneş batıran melodileri, spiritüel efektleri, kariyerindeki en baskın davul partisyonları ve şiirsel vokalleri ile shoegaze/dream pop eksenindeki bir geri dönüş albümünden beklenenden çok daha fazlasını veriyor.
Grubun albüm çıkışı ile birlikte 2017 dolaylarında verdiği röportajlara baktığımda ise şok olmamak elde değil. Sadece eski toprak shoegazers’ların Slowdive dinlediğini, yeni jenerasyonun kendilerinden bihaber olduğunu düşünmeleri; aktif genç gruplardan hayranları olduğunu duyunca şaşırmaları çok ilginç2. Sanki 22 yılı internetin olmadığı bir sahil kasabasında geçirmişler gibi. Biri de çıkıp sen Slowdive’sın kendine gel dememiş mi? Zaten 2014 Primavera’daki performanslarında kendilerini dinleyen kalabalık kitleyi görüp durumun düşündüklerinden çok farklı olduğunu fark ediyorlar ve yeniden birleşip albüm çıkarmaya karar veriyorlar3.
Artık 40’larında ebeveynler olduklarını belirten Rachel Goswell, gençken daha kaygılı ve değişimden korktuğunu belirtiyor. Yaşlandıkça umursamadığını, denge kurabildiğini, daha mutlu ve daha sakin olduğunu söylüyor. 20’lerine nazaran 40’lı yaşlarından daha çok keyif aldığını aktarıyor4. Bu mod yeni Slowdive’da da mevcut. Geri dönüş albümü yapıyoruz stresinden ziyade; huzur içinden yükselmiş geleceği süzen bir yaratıcılık kokuyor. Belki bu tarz albümlerde başarının sırrı da budur.
Referanslar:
1. https://pitchperfectpr.com/slowdive/
2. https://www.dazeddigital.com/music/article/35872/1/slowdive-return-new-album-star-rover
