Çok da eski değil, 2013 yılında çıkardıkları To Win The World‘de yer alan Move On‘a denk gelmem sayesinde tanıştım Puggy ile. Konser haberleri açıklanana kadar da listeye aldığım birkaç şarkılarını döndürüp dinlememden ibaretti kendilerine olan yakınlığım. “E o kadar geliyorlar, şu albümleri adam akıllı bir dinleyeyim.” dememle yakınlığımın şiddetini delicesine arttırmış oldum. Sadece tek bir albümlerinin değil, çıkarmış oldukları üç albümün de beni tüm şarkılarıyla etkisi altına almasına defalarca “Nasıl ya?!” tepkisi verdiğimi itiraf edebilirim. Tek bir şarkıya defalarca takılmak benim için çok anlamlı ve zorken, bu hazzı bir albümden de alabildiğimi, hatta dinlemeye devam ettikçe grubun tüm albümleri için de aynı cümleleri sarf ettiğimi fark ettim. Grubu fazla ilahlaştırıyor oluşumun farkındaydım ve beklentim büyüktü. Beni yanıltmayacaklarına emindim ve tabii ki öyle de oldu. Resmen Puggy, 23 Nisan gecesi, bir grubun sahnede nasıl devleşebileceğini bizlere göstermek için garajistanbul sahnesine çıkmış gibiydi. Bir meydan okuma okuma gibi.
Konser 22.30’da başladı ve bitene kadar grup, hiçbir şekilde hızını, enerjisini düşürmedi. Uzun bir aradan sonra bir konserde zıplayarak dans etmek yaza işaret çakar niteliğindeydi, onu da es geçmemek lazım.
Playlist ağırlıklı olarak To Win The World üzerineydi. Fakat tabii ki diğer albümlerin de hakkını çok yemediler. Benim üzüldüğüm, tanışmamıza vesile olan Move On‘u çalmamaları oldu, o ayrı. Konserin sonuna kadar baya bir beklentiye girsem de bulamadım umduğumu. Konsere dair aklımda kalan en can alıcı şarkıysa tabii ki başta When You Know olmak üzere Love That Feeling, Stop Me‘ydi. Grup, şarkıları olduğu gibi çalmakla yetinmeyerek seyircileri daha bir üst seviyeye taşıdı haz almaları konusunda. Aynı zamanda sahnede böbürlenmeyip, sempatik tavırlar sergilemesi, seyirciyle gayet iyi bir iletişime sahip olması da geceye dair önemli bir detaydı.
Üzücü olan ise, İstanbul’un Puggy’ye hak ettiği değeri göstermemesiydi. Konseri izlemeye gelen kitlenin çok az olması ciddi anlamda can sıkıcıydı. Grubu ilgisi dahiline alan, gelmeyen veyahut gelemeyen kitlenin 23 Nisan gecesini Puggy için değerlendirmemiş olmalarına bin pişman olmalarına neden olacak çok sebep vardı. İlk defa İstanbul havasını soluyan grup, İstanbul’a olan beğenilerini de çok hoş bir şekilde dile getirirken, bu ziyaretin bir defaya mahsus olmayacağını da vurgulayarak sevindirdiler. Hatta konserden çıkar çıkmaz, “E bi daha ne zaman gelirler ki ya?” soruları sorulmaya başlanmıştı bile aramızda.
Yanisi, biz 23 Nisan bayramımızı Puggy ile kutlamış olduk. İyi ki de ordaydık. Öylesine sevimli, sıcak bir gece yaşattığın için teşekkürler Puggy!
Dipnot: Konser sırasında çektiğim pek çok fotoğraf ve videoların, telefonumun fabrika ayarına geri dönüp tüm galerimi yok etmesi yüzünden, garajistanbul’un fotoğraflarını kullandığımı da belirteyim.
