Üç yıl önce, 2018’in ilk günlerinde, Reptilians From Andromeda’nın ilk uzunçaları Dialogues for Monkeys‘i kaleme almıştım kendimce. Facebook’ta Notlar uygulamasının popüler olduğu zamanlar. Şimdi arkadaşlık ağının tüm arayüzü ve algoritması bir acayip oldu, kimisi çok sevdi kimisi nefret etti. Az önce baktım, yenisinden de eskisinden de Notlar’ı kaldırmışlar. Neyse ki Deli Kasap yayımlamıştı o yazımı da bu sayede bulabildim şimdi alıntı yapacağım o satırları.
“B’nin açılış parçası Breathe In (Breathe Out), A’daki tempoyu devam ettirmekte aslında. Ancak şarkının ayırt edici kimliği, o pis Guns N’ Roses sounduna sahip olması. Breathe In, glamvari gitar rifflerine ek olarak, GNR’ın, basçıları Duff McKagan sayesinde araya bir iki punk estetiği sıkıştırması gibi bir etki yaratıyor albümde.”
Tabii bu söylediğim şey Reptilians için tersten geçerliydi, bir punk albümünde arada duyulan o kirli Guns estetiğini vurgulamaktaydım.
Dialogues, RFA’nın birtakım farklı tarihlerde kaydedilmiş 6 EP ve “Best Of” tadında bir derlemesinden sonra gün yüzü gören ilk albümüydü. EP’lerden çok farklı bir çizgideydi. O zaman bu yeni işi ve soundu bir yere oturtmakta zorlanmıştım doğrusu. Üstelik, Prof Sny Records’un Çekya’da plak olarak bastığı Dialogues for Monkeys İstanbul’da herhangi bir dağıtım sorunu yaşamamış olsa da dijital platformlarda yerini çok geç alabilmişti.
Monkeys sonrası dönemde —hatta grubun kuruluşundan bu yana demek daha doğru olur— sadece Aybike Çelik Özbey ve Tolga Özbey isimleri stabil görünse de gemiye katılan ve ayrılan her yeni müzik emekçisinin ardından hep daha güçlendi Reptilians.
Sadece müzikal gelişim anlamında değil; grup içi dinamikler, yurtdışı turneler, ilk meyvesini Bloodlust of the Doll Witch EP’siyle veren “klavyesiz dört kişilik ekip”le kat edilen aşama, RFA davul setini teslim almadan önce Aynasızlar‘dan takip ettiğimiz genç yetenek Onat Hafız‘ın tutku dolu stili ve pek tabii ki Moribund Youth ve Turmoil efsanelerinden Kerim Gönençer‘in daha da uzun bir süredir bas zeminini kuvvetlendirme çalışmaları…
Tam bu sırada, sırtı yere gelmez alternatif müzik sahnemizin punk damarındaki sosyal medya tıkanıklığını, Hatice Arıcı‘nın 2019 sonunda kurduğu menajerlik şirketi Hexe Music ile anlaşarak çok doğru bir adımla geride bırakmasını bilen Sürüngenler için ana hedef her zaman olduğu gibi müzik üretimi olmuştu.
Besteler hazırdı hazır olmasına da kayıtlar nasıl alınacaktı? Korona bizim köye ulaşmadan hemen önce memlekette verilen son heavy metal konserine ev sahipliği yapan Kargart da kapılarını kapatmak zorunda kalmıştı pandemide. Reptilians çetesi ve Murat Mrt Seçkin orayı hemen stüdyoya çevirirken devreye mekânın her bir karışını avuçlarının içi gibi bilen ses mühendisleri Rammy Roo ve Can Ersalıcı girecek ve ikilinin tonmaysterliğinde albümü çok kısa bir sürede kaydetmeyi başaracaklardı.
Sonra araya hayatımızın en uzun yaz mevsimi girdi… Sonbahar başında okula koşa koşa dönen öğrencinin aşkı ve heyecanında sahne önlerini doldurmayı düşlemiştik, olamadı. Yerel müziğimizi solumayı, müzisyenleri ve mekânları yaşatmayı, konser arkadaşlarımızın yüzünü unuttuk derken Must Be Destroyed! çıkageldi.
Önceki albümün aksine bu kez aklınıza gelebilecek tüm dijital platformlarda ilk günden itibaren yerini alan “Reptilians From Andormeda Must Be Destroyed!” 27 Kasım’da Ada Müzik etiketiyle yayımlandı. Bir hafta içinde plağına da ulaşabileceğimiz bilgisini aldık. İlk albümde olduğu gibi albümün mastering’i Fran Ashcroft’a kapak çizimi de Darren Merinuk’a ait. Peki, Monkeys’in kopyası mı Destroyed? Kesinlikle hayır.
Üç yıl önce, Dialogues for Monkeys’i şarkı şarkı incelemiştim “şuna benziyor bunu andırıyor” diye. Bu kez, tek tek ne oluyor ne bitiyor siz dinleyin kendiniz karar verin. Çünkü benim bugün söylemek istediğim net şeyler olacak: 2013’ten bu yana sayısız kayıda giren ve “output” yüzdesi bir hayli yüksek olan Reptilians’ın olgunluk plağıdır “Must Be Destroyed!”
Gitar trafiklerinin ve türlü numaraların hiçbiri karmaşa içinde değil. Pişirim olması gerektiği kadar, her şeyin ölçüsü yerinde. Tolga’nın glam tonlarına vurulmamak elde değil. Kerim ve Onat’ın uyumu baştan sona dans ettiriyor. Ve Aybike… Tüm karakterini ortaya koymuş, sonuna kadar inanarak söylemiş.
Destroyed sofrasında çiğ punk reyonundan beklediğinizi tabağınızda bulurken aşırıya kaçmadan hafif cila soslu bir prodüksiyonla aslında bir ziyafete oturduğunuzu hemen fark ediyorsunuz. Deniz Felder’in saksofonuyla konuk olduğu B yüzünde elinizde favori içkiniz gönlünüzdeki lokal müziği desteklemek üzere gittiğiniz mütevazı bir Amerikan kasabası barının kapısından sokağa taşıp önünüze gelenle dans ediyorsunuz adeta. Elvis’in hayaletiyle burun buruna geliyorsunuz karşı kaldırıma geçerken. Ve hazır ta oralara kadar gitmişken, geçenlerde Demokratların Cumhuriyetçiler’den geri aldığı Georgia’nın başkenti Atlanta’dan çıkmış, Slovenly Recordings kataloğunda yer alan Subsonics‘ten bir cover yapmadan da dönmüyorsunuz yurda.
Neredeyse herkes sadece çalma listesi dinliyor bugünlerde. Ancak bu albüm her şeyden hızlı ve kusursuz akıyor… “Reptilains From Andromeda Must Be Destroyed!” nefes alıyor.
Sosyal medya tsunamisinden kaçarken Covid-19 pandemisinde tutsak düşen, nesli günden güne tükenmekte olan tehdit altındaki punk sürüngenlerini, albümün kendisi ve elbette kapanıştaki “Breathe In Breathe Out” remake ironisiyle ile daha uzun yıllar yaşatacağız gibi görünüyor.
