İnternetin hızlı sirküle olan çöplüğünde her gün karşımıza tanımadığımız grupların şarkıları çıkıyor. Çoğu zaman bu grupların sadece bir şarkısına denk geliyoruz. Sonrasında hiç rastlamadığımız bu grupların isimleri hafızamızda yer dahi etmiyor, o beğendiğimiz tek şarkıyı ancak tekrar duyduğumuzda hatırlıyoruz. Müzikle dinleyici arasındaki ilişkiyi güçlendiren tekrar faktörü, ancak birkaç şanslı gruba nasip oluyor.
Bu yoğun bilgi akışında, aynı isme iki defa rast gelmek büyük rastlantı, üçüncü karşılaşma ise mucize gibi birşey. Artık rutinleşmiş Tumblr – Soundcloud arası hazine avımda Dråpe‘e üçüncü defa rastlayınca, daha derin kazmaya karar verdim. Ve iki yıllık tanışıklığımızı albümlerini dinleyerek daha samimi boyuta taşıdım. Iyi anlaştığımızı söyleyebilirim.
2015 çıkışlı “Relax/Relapse” Norweçli grubun dördüncü albümü. Dreampop, shoegaze, noisepop ve psychedelia elementleri içeren şarkıların hepsinde melodi ön planda. Hatta şarkıların çoğunun baştan sona, akılda kalıcı melodi (hook) üzerine melodiden oluştuğunu söylesen abartmış olmam. İnsan bu durumda İskandinavların melodi konusunda ayrı bir yeteneğe sahip oldukları görüşüne katılmadan edemiyor.
Enstrümental “Relax“le açılan albümün, diğer şarkılarının hepsinde vokalist Eirik Fidjeland‘ın countertenor sesi, bol efektli gitarlara ve parlak synthesizer tonlara eşlik ediyor. İrite etmeden sevinçli ve heyecanlı olmayı başaran “Replica” ve “Round and Round” albümün en akılda kalıcı şarkıları. “?“in synthesizerla başlayıp gitarla biten melodisini ise albümün en güzel anlarından birine sayabilirim. Dikkatli dinlemede ise, melodilerin altında şarkılara itici gücünü veren kompleks ve sürekli değişen davul ritimleri olduğu ortaya çıkıyor.
Araştırma yaparken grup üyelerinden üçünün anaokulunda çalışıyor olduklarını öğrendim. Şarkılarda hissedilebilen çocuksuluğun bununla alakası olabileceğini düşündüm hemen. Genel soundun yanında, özellikle “There is a house” ve “My Friend Scientist” çocuksu bir saflığa sahip. Ana dili Ingilizce olmayan insanlar tarafından yazılmış şarkı sözlerinin de bu duruma katkısı olmuş olabilir tabii.
“My Friend Scientist“ten sonra albümün temposu yavaşlıyor, ritimler monotonlaşıyor. Son şarkı “Relapse” benim için albümün olmasa da olur şarkısı. Onun yerine single olarak çıkarılmış “Together We Are Pstereo” daha iyi gidermiş diye düşünüyorum.
Fazla sanatsal fikirler vaat etmeyen, daha ziyade basit ve güzel olana sevgiden üretilmiş bir albüm “Relax/Relapse.” Escapist bir ruhunuz varsa ve “guilty pleasure“larınıza shoegaze ve dreampop dahilse bu albüm sizi mutlu edecektir.
