Çok yönlü bir adam Ophir Kutiel. İsrailli genç adamın on parmağında on marifet… Albüm yapımcısı, video sanatçısı, animatör, besteci ve müzisyen. Nam-ı diğer “Kutiman”. Kendisini Boom Pam’in klibinden tanıyıp biraz kurcuklayıp ne işler yaptığını öğrendikçe içimin ısındığı sevgili müzik adamı, multi sanatçı!
Önce 2009 yılında ThruYouToo online müzik video projesinde yaptıklarından bahsetmek istedim. (Teğet geçenler için altyazı olsun.) Bu proje ile dünyanın her yanından müzisyenlerin videolarını mixleyerek bambaşka ve anlamlı bir bütün haline getirerek yeni videolar oluşturmuştur. Aslında büyük onlarca parçayı küçültüp, bir araya getirip ilk baştaki büyüklükteki bambaşka bir parçaya çevirmiştir. En azından denedi McMurphy! Denemeye başlamasının olumlu sonuçlarını da aldı. TIME dergisinin “2009 Yılının En İyi 50 Inovasyonu” arasında yer aldı. Bu proje içerinde yapmış olduğu mixlerden biri mesela
“Her şehrin bir müziği vardır. Eğer bir yeri keşfetmek istiyorsanız onu dinleyin!” diyerek bir proje daha başlatıyor. Mix The City adı altında oluşturduğu dinamikle beraber dünyanın farklı yerlerindeki insanlara, tanıtmak istediği şehirleri; kendi izlenimlerini yaratarak, müzik ekseniyle beraber anlatma yoluna gitmiştir. Toplam 12 müzisyeni İstanbul mix’inde birleştirip, İstanbul’u anlatmış örneğin. Bunun bir sonucu, işte İstanbul!
İşte Tel Aviv! (Tel Aviv’i gittikçe merak ediyorum, gittikçe seviyorum. İçimizde gibi yakın, dışımızdaki kadar uzak.)
!F 2016’da gösterime giren “Sayende Prenses” filmi konusunu Kutiman’den almış. Onun dokunduğu , inanılması güç ama gerçek bir hayattan. Ayrıca filmin OST’leri Kutiman ve Princess Shaw ortaklığı imzasını taşımaktadır. Belgesel film hakkında daha fazlası ise burada.
Müzisyenliğin tanımı; bir enstrümana hakim olmak, onu bestenizle bütünleştirmek kadar sınırlı olmamalı. Onlarca şarkıyı, melodiyi duyup hangilerinin en iyi matchi vereceğine karar vermek muazzam bir kulak, şapka çıkartacak kadar müzik bilgisine sahip olmayı gerektirir. Zekanın yüksek, algıların da açık olmasını. Kutiman’in müzisyenliğine onlarca şapkam olsa hepsini çıkarsam diyorum. Gerek “Kutiman” albümündeki funk, reggae, elektronik harmanına. Gerek “ThruYouToo” albümünün çok sesliliğine, YouTube cambazlıklarına gerek Inner Galactic Lovers‘ı dinlerken şarkıdan başka hiçbir yerde ve herhangi bir düşüncenin çıkmazında olmayışıma, “şapkam olsa da çıkarsam!” diyorum. Belki de Kutiman sadece insana ve hayata sesin dokunacağı zamanı çok iyi bildiği için başımı döndürüyor yaptığı işlerle. Şu “doğru yer, doğru zaman” meselesi. Egzotik ve heyecan verici bir sesle başlıyor şarkı, öyle bitiyor.
2016 albümü “6AM” in yeri bende bi başka, belirtmeden, albüme dokunmadan gitmeyeceğim. Şarkıların hemen hemen hepsinin homojenlik düzeyi inanılmaz ayarlanmış. Ne asit ne baz özelliği gösteren, ikisini de göstermediği için su gibi saf bir bileşene eş değer özellik gösteren cinsten. Herhangi bir tampona ihtiyaç duymamış ppm’i bile es geçmemiş çözeltinin hani. Kimya gibi albüm, özenli ve dikkatle hazırlanmış. Sonra ses! Kulağa ulaşan titreşim, örs çekiç üzengi yolunda yağ gibi akıyor. Fark etmiyorsun. O yolunu senden önce buluyor. Albümden radarıma takılanların başında “I Think I Am” geliyor. Onu “Jaffa Beach” takip ediyor, ardından “Shine Again”. Dolu dolu bir albüm, enstrümanlar ön planda, şarkıların dinamikleri başka başka. Kimisinde yoğun jazz kendini hissettirirken, bazılarında yumuşatılmış reggae, funk ve elektronik müzik burdayım diyor.
Lafı çok uzatmadan zaman olarak bizden çok ilerde olan, çağın alternatiflerini en doğru şekliyle kullanışlı hale getiren sanatçının şarkılarını birlikte dinlemeye koyulalım.
E gelsin o zaman!
