Emre Akbay yeni bir tekli yayınladı diye cümleye girmem gerekiyor ama yok girmeyeceğim çünkü “yayınlamadı.” Bizi de içine kattığı bir grup insana “teşekkür” mahiyetinde bu şarkıyı gönderdi. Bizlerse yazıyı tekrar tekrar okuyup; “Ee!.. bu adama kocaman mı sarılsak” diyerek sevgi yumağına dönüştük. Şimdi cümleleri toparlayıp yazmaya çalışıyoruz.
Bize attığı e-posta’da çok önemli cümleler vardı. “Şu dönem müzik yapmanın ve satmanın zorluğundan bahseden piyasa söylevcilerinin kaygılarından çok uzakta bir yerde…” diyor mesela Emre Akbay. Bu aralar sayıları hiçte az olmayan bir grup insanla çoğu zaman öfkelenerek olup bitenlere sövüp duruyoruz. Özetle anlatmaya çalıştığımız şey; “biz müzik yapıyoruz” diyip olayın naifliğine vurgu yapmaya çalışırken, ısrarla birileri bizi bu işin ekonomik sularına çekmelerini gerçekten anlamıyoruz. Bu konu çok derin. Şimdi içine girmeyeceğim. Sadece şunu ifade etmek gerekir sanırım. Bizim aldığımız mesaj şu: “şarkıların sahibi değil paydaşları vardır; onlar da aynı hissi paylaşanlardır.”
Sözleri kalbe dokunan şarkının kayıtları Eskişehir Avazhane stüdyolarında alınmış. Düzenleme ve miks işlerinde de Hakan Şen imzası var. Şarkının hissinden, sözlerine; gitarından, fotoğrafına kadar geri kalan her şeyde ise Emre Akbay ismi var.
Sözleri paylaşarak noktalayıp sizi nefis şarkıyla baş başa bırakalım.
Papatyalar
Küçük bir bahçenin
İçinde açan
Papatyalardık
Fallara inanan
Ve biri çıkıp geldiğinde
Seviyor mu
Sevmiyor mu diye
Bakmaya o an
İşte o gün bugündür
Toprakta değiliz
Savrulduk bittiğimiz yerden
Ne vazolara sığındık
Ne sayfalara saklandık
Çok susadık
Sustuk bakakaldık
Oysa neler geçiyordu
Damarlarımızın içinden
Polenlerimiz taşıyordu
Bizi koparan ellerden
Yeniden girer miyiz toprağımıza
Kopan yapraklarımız çıkar mı yeniden
***
“Birlikte söyleyecek şarkılarımız var daha, hayattayız daha.” (Emre Akbay)
