Modern Müzik Tarihinden 250 Albüm kitabıyla 19. yüzyıl sonundan günümüze kadar gelen süreçte modern müziğin öyküsünü, albümlerden örneklerle okuyucuya sunan müzisyen ve müzik yazarı Mustafa Şardan, 2010-2019 yılları arasında yayınlanmış hip-hop’tan punk’a, elektronikten indie’ye farklı türleri içinde barındıran, unutulmayan albümleri birbabaindie.com okuyucuları için derliyor.
Her çarşamba, 2010’lardan Albümler ismiyle yayınlanan seride ilk albüm incelemesi 2010-2015, ikinci inceleme ise 2015-2019 yılları arasında yayınlanmış albümler arasından seçiliyor.
GORILLAZ – PLASTIC BEACH (3 MART 2010)
Albüm kapak çalışması: Grubun görsel tasarımlarının mimarı ve diğer üyesi çizgi roman sanatçısı Jamie Hewlett’a aittir1. Carl Giles, Jack Davis, Brendan McCarthy etkilendiği illüstratörlerdendir2.
Kuruluşu Blur’den Damon Albarn ve sanatçı Jamie Hewlett’ın aynı apartman dairesini paylaştığı zamanlara dayanan ve kariyerinde 20 yılı deviren dünyanın en ünlü sanal grubu demekte hata olmayacak Gorillaz, üçüncü stüdyo albümü Plastic Beach’te sadece çevre sorunlarına dikkat çekmekle kalmıyor, Lou Reed’den Snoop Dogg’a, Mark E. Smith’den Mos Def’e, Lübnan Ulusal Orkestrası’ndan Little Dragon’a ortaklık yaptığı tonla müzisyenle unutulmaz bir çalışmaya imza atıyor.
Esasen tanışmaları Blur’den Graham Coxon’ın Hewlett hayranı olması sebebiyle gerçekleşen ikiliden Albarn grubun müzik, Hewlett ise tasarım tarafının sorumluluğunu üstleniyor; belki sadece eğlenceli, akılda kalıcı diye görünen fakat işin aslı devasa olan işlere girişiyorlar. Tasarım tarafı bir yana sadece albümde ortaklık yapılan müzisyenlerin oluşturduğu tür portföyüne bakmak bile yeterli. Farklı müzikal disiplinleri uyum içinde aynı eğlencenin bir parçası yapabilmek Albarn’ın dehasından başka bir şey değil. Blur ile dünyayı turlamasının farklı müzik türleriyle aşina olmasına olanak sağladığını belirten Albarn3, Plastic Beach’te hiphop, dans, oryantal müzik, elektronik gibi türleri pop ekseninde albüm içerisine ustalıkla dağıtıyor.
Plastic Beach güzel bir günü daha da keyifli hale getirmek veya kötü geçen bir günün dertlerinden uzaklaşmak için en doğru adres. Ayrıca, 2013 ve 2018 yıllarında hayata gözlerini yuman Lou Reed ve Mark E. Smith’i aynı albümde anmak için de tek fırsat.
Referanslar:
1. https://www.discogs.com/Gorillaz-Plastic-Beach/release/2440818
2. https://illustrationchronicles.com/Jamie-Hewlett-Gorillaz-and-the-Enduring-Evolution-of-Pop
3. https://www.wired.com/2005/07/gorillaz-2/
ALVVAYS – ANTISOCIALITES (8 EYLÜL 2017)
Albüm kapak çalışması: Grup üyelerinden Alec O’Hanley ve Molly Rankin’e aittir1.
Toronto merkezli indie pop/rock grubu Alvvays ikinci albümleri Antisocialites ile indie müziğin Erik Satie’si olma konusunda koltuğu kaybetmeyi düşünmediğini bir kez daha gösteriyor. Bu müziği ne az ne fazla mantığı ve kusursuz parça düzenlemeleri ile icra eden grup, benim için indie dinlemek istediğimde akla gelen ilk gruplardan biri olma konusunda yerini sağlamlaştırmış durumda.
Albüm, Molly Rankin’in çocuksu saflıktaki rüzgar gibi esen sesi ile tatlı, sert ve renkli dream pop melodilerin birleştiği, güçlü bas-davul ikilisinin adeta bir post-punk altyapısı sunduğu leziz bir iş. Indie pop ve rock arasında bir yerlerde duran albüm, her şarkıda bu konumuyla biraz oynamakta. 90’ların muzurluğu ile kasvetinin buluştuğu çalışma, Kelt müziğinden etkilenen Rankin’in sesindeki berraklık ile 80’ler pop nostaljisini iliklerimize kadar hissettiriyor (Açıkçası bu bir rastlantı ya da Renkin’in kendi araştırıp etkilendiği bir müzik değil. Babasının 90’larda milyonluk albüm satış rakamlarına ulaştığı kelt müziği grubu varmış. Renkin karşısına grubun hayranları hala çıkmaktaymış2).
Bu albüm 2010’ların indie’sini merak eden bir uzaylıya dinletilmesi gereken iki albümden biri. Diğeri de grubun debut’su Alvvays olsa gerek.
Referanslar:
1. https://www.discogs.com/Alvvays-Antisocialites/release/10786353
2. https://www.theguardian.com/music/musicblog/2017/oct/03/alvvays-molly-rankin-interview
