1990’larda Amerika’da grunge ortalığı sallarken, İngiltere’de ise Brit-pop rüzgarları esmeye başlıyordu. Oasis, Blur ve Suede akımın lider isimleri olurken Britanya’nın 90’larına damga vurdular. Bu üç önemli grup arasında Suede diğer ikisinden hep ayrı bir yerde durdu, belki daha “özgün”dü. Kimileri frontman Brett Anderson’u kötü bir Bowie fotokopisi olarak küçümsemiş kimileri ise yanık sesine hayran olmuş, grubun buhranlı depresif sounduna, cinsellik, ilişkiler vs. üzerine yazılmış şarkı sözlerine ve kışkırtıcı sahne performansına bayılmıştı. Brit-pop yılları geçti, 2000’lerdeyiz ama bugün dünya yine bir Suede realitesiyle karşı karşıya…
Suede sever miyiz? Hem de çok. Brett Anderson’un yanık sesini, çoğunlukla ilk üç düğmesi açık olan gömleğini, sahnedeki performansını özledik mi? Evet.
Suede 7.stüdyo albümü “Night Thoughts”u 22 Ocak 2016’da yayınladı. Uzun sayılabilecek bir aranın ardından gelen 2013 çıkışlı önceki albüm Bloodsports grubun hayranlarına ve dünyaya “yaşıyoruz ve devam ediyoruz” mesajını verdikleri çalışmasıydı. Kayıtları Londra ve Brüksel’de gerçekleştirilen “Night Thoughts” ise grubun yeniden doğuşunun ardından yayınladığı ikinci albümü. Prodüktör koltuğunda Suede albümlerinden tanıdık bir isim var: Ed Buller.
Albümü ilk dinleyişinizde direk single adayı olan 4-5 şarkıyı rahatlıkla yakalamanız mümkün. “Night Thoughts” etkili ve vurucu eserlere sahip; “Like Kids“, “Outsiders” ve “Pale Snow” gibi. “Outsiders“ın derin gitar soloları, “No Tomorrow“un canlılığı, “What I’m Trying to Tell You”nun “Coming Up”tan bir b side’ı gibi tınlaması ve la la la la vokalleri eski Suede’in dönüşünün müjdesi adeta… “When You Were Young” uzun introsuyla sanki bir film izlemeye başlıyoruz hissi veriyor. “I Cant Give Her What She Wants” ın ortasındaki soloyu Brian May mi attı diye durup düşündürüyor sizi bir an. Sözleri: “Onun silüetini her sokakta görüyorum. Ayaklarının çıkardığı tatlı takırtıları duyuyorum… Anahtarları paltosundan düşerken, parmaklarımla parfümlü boğazının etrafını karıştırıyorum”. “The Fur & Feathers”ın zengin orkestrasyonuyla görkemli bir kapanış… Grubun bir yanı enerjik diğer yanı son derece karamsar ruh hali sizi yine etkisi altına alıyor. Yeri geldiğinde cayır cayır gitarlar, kafa açan davullar, yeri geldiğinde mırıl mırıl vokaller, yaylılar ve piano…
Night Thoughts kesinlikle ilgiyi hak eden bir albüm. Bir geri dönüş albümü. Grubun 1990’lı yıllar ile 2000’leri birbirine bağladığı bir köprü gibi. Sound olarak “debut albüm ve Dog Man Star”çizgisine yakın. Diskografi içinde 2000’li yıllarda önlerde yerini alacak, kemik hayran kitleyi memnun edecek, müzikalite olarak da grubun olgunluk dönemini yansıttığı bir yapıt. Hala eskisi gibi diri ve güçlü müzik yapıyorlar. Grubun 90’lı yıllarda yaşadığı şaşalı zirve dönemi belki artık yok. Biraz yaşlanmış da olabilirler. Ancak sahnede hala iyi işler yapıyorlar. Yeni jenerasyonlara da onlarla tanışmak kalıyor.
Dipnot olarak albümün yurtdışındaki önemli müzik eleştirmenleri tarafından da oldukça beğenildiğini söyleyebiliriz. (Aldığı en düşük puan 10 üzerinden 7.5.) Albüm kapağı da oldukça başarılı olmuş.
