Öyle ya da böyle, yeni bir yıla başladık. Türkiye’de müzik piyasası her ne kadar bu sıralar durgun olsa da dünyanın geneline baktığımızda durum Ocak ayı açısından verimli gözüküyor. Ocak ayının bir analizini çıkartabilmek amacıyla yerli – yabancı karışık bir liste hazırladım. Genel olarak bir albümden en fazla bir parça seçmek istedim ama bunlar dışında listeye koymak istediğim bir çok parça da var.
Ayrıca ne olur ne olmaz belirtmekte fayda var. “En iyi” kavramı tamamen benim kulaklığımda oluşan ve şekillenen bir kavram.
27 Ocak’ta Yep Roc Records etiketiyle yayınlanan Stitch of the World albümü şu anda listelerde en üst sıralarda gösteriliyor. Sanırım bunun en önemli sebeplerinden birisi de prodüksiyonun kalitesi. Stereo genişlik ve frekans dağılımı çok iyi yapılmış. Albüm, her bir parametresi en eğitimsiz kulak tarafından bile duyulabilir hale getirilmiş. Vokale çok geniş bir alan bırakıldığı için, Tift Merritt‘in puslu vokalinin içinde kaybolabiliyorsunuz.
https://www.youtube.com/watch?v=CEdPeHODMSk
Thalab ise Barcelona‘lı iki kuzenden oluşan küçük bir ekip. Morning Before My Plant Dies teklisi Juicebox Records etiketi ile yayınlanmış. Parçayı ilk duyduğunuzda inanılmaz düşük kalitede bir kayıt açtığınızda şüphelenip başka bir platformdan da kontrol etme ihtiyacı duyabilirsiniz. Ama alışınca siz de seveceksiniz.
Amerikalı ekip Real Estate ise yayınladığı Darling teklisi ile 17 Mart’ta çıkacak olan In Mind albümünü bir klip ile birlikte duyurdu. Klipte kullandıkları “at” ile minimal bir samimiyet oluşturulmuş. İlk başta hoşunuza gitmeyen, tekdüze ilerleyen davul daha sonradan hoşuna gitmeye başlıyor insanın. Parçanın tarzına çok iyi şekilde eşlik ettiğini düşünüyorum ancak bu tekdüzeliğinden dolayı uzun süreler boyunca tekrar tekrar dinlenebilecek bir parça da değil. Yine de, 17 Mart‘ta güzel bir albüm dinleyeceğiz gibi gözüküyor.
Aslında Night Moves‘un Carl Sagan parçası 2016’da yayınlanan Pennied Days albümünde yer alıyor. Ancak grup Ocak ayında bir de Carl Sagan E.p. ismiyle, 5 parçalık bir albüm çıkardı. Domino Recording etiketi ile yayınlanan albümün, bir de video klibi mevcut.
Joe Goddard‘ın klibi ile birlikte yayınladığı Music is the Answer da yine Domino Recording bünyesinden, 21 Nisan’da çıkacak olan Electric Lines albümünün habercisi. Joe Goddard, aynı zamanda indietronica grubu Hot Chips‘te 2008 yılından beri vokal, synthesizer ve perküsyon görevlerini de üstleniyor.
The Brian Jonestown Massacre, 1990 yılında San Francisco’da kurulmuş köklü bir psychedelic rock grubu. Don’t Get Lost albümünde yer alan Fact 67 ise enstrümental sayılabilecek derecede vokalsiz bir parça olmasına karşın, sizi moda sokabilecek kadar da sağlam temellere basıyor. Grubu konu alan, 2004 yılında yayınlanmış Dig! isminde bir belgesel de mevcut.
Cherry Glazerr, parçaları kadar klipleri ile de dikkat çeken bir grup. Secretly Canadian etiketi ile yayınlanan albümü Apocalipstick‘i duyurmak amaçlı, albümden bir hafta önce Nuclear Bomb parçasını klibi ile birlikte yayınlamıştı. Clementine Creevy‘nin gitarıyla yaşadığı aşkı anlatan klip oldukça dikkat çekici.
Bonobo‘nun uzun süredir merakla beklenen albümü Migration‘dan hemen önce Nick Murphy ortaklığı ile yayınladığı No Reason parçası ise beni oldukça şaşırtanlardan. Chet Faker isminden vazgeçip, müzik hayatına kendi ismi ile devam etmeyi tercih eden Nick Murphy vokalini, Bonobo ise prodüksiyon konusundaki profesyonelliğini konuşturmuş. Ninja Tune etiketi ile yayınlanan Migration albümünde ise çok farklı tadlarda, farklı parçalara yer vermiş.
Loyle Carner, kadın-para-uyuşturucu üçlüsünden kendini uzak tutan nadir rap müzisyenlerinden. Vokalin ses seviyesinin sonuna kadar açıldığı, altta sadece kick ve bass ikilisini duyabildiğiniz içi boş rap piyasasının yanında zor bulunan bir nimet. Altyapı ile vokal eşlikleri ile şarkının sonuna kadar size yeni şeyler dinletebiliyor. Klip, Ekim 2015’te yayınlanmış fakat bu ay yayınlanan Yesterday’s Gone albümünde de yer alıyor. Rap müziğe ön yargıları olan bir insanın bile sevebileceği bir albüm ile 2017’de oldukça konuşulacağa benziyor.
Boyutlar albümü öncesinde Ateş Olsan ve Harakiri parçalarını paylaşan grup, albüm için oldukça merak uyandırmıştı. Albümü dinlediğinizde ise bu merakta haklı olduğunuzu fark ediyorsunuz. Gaye Su Akyol‘un 2016’nın sonlarına doğru çıkardığı Hologram İmparatorluğu‘nun soundunu andırıyor. Belki aynı kişi mikslemiştir, fakat iki albümde de miks-mastering işlerini kimin yaptığını kendi sitelerinde veya paylaşım platformlarında belirtmedikleri için bilemiyoruz.
Şubat ayında yerli albümlerden parçalara da bolca yer verebilmek dileğiyle.
