Bir varmış bir yokmuş… Bir zamanlar Amerika denen memlekette yaşayan yoksul köylüler, sömürgecilerden aldıkları İngiliz mirasını Amerikan ezgileriyle birleştirip yeni bir müzik türü yaratmışlar: Country…
Country müzik temelinde sömürgecilikten ve iç savaştan miras kaldı. Son zamanlarda geleneklerinden uzaklaşsa da Country müzik aslında samimiyetini içindeki isyan ve acıdan alıyor. Bilmediğin bir şey senin için var olmamış demektir. Günümüz şartlarında altında kaldığımız bilgi bombardımanında bu imkansız belki de hayatın içinden, yalnızca bir bilgi olarak karşılaşılan yaşanmışlıklar bu yüzden içselleştirme sorunu doğuruyor. Country belki de bu yüzden geleneklerinden uzaklaştı. Çünkü Country bir tarihselliğin içinde oluştu. Çünkü Country, birinci tekillerin duygularıydı.
Bir acı yaşarsanız, bu acı düşüncelerinizde ve bedeninizde tutsaktır. Acınızı ezgileştirdiğinizde o artık tutsak değil, özgürdür. O ezgiyi duyan herkesin zihinde ve bedeninde dolaşır, hatta dünyanın etrafında tur atar. Sizin acınız artık dünyanındır. Bu yüzden müzik, savaşın ‘tüm dünyanın sorumluluğunu taşıması gereken bir acı’ olduğunu gösterebilmek için en harika titreşim, en işlevsel frekanstır.
Country For Syria da Country müziği ve Arap ezgilerini birleştirerek bu frekansı evrenselleştiren müzisyen gruplarından biri. Grubun temeli düzenlenen bir yardım konserinde gitarist Bashar Balleh ve akordeonist Owen Harris‘in birlikte çalmalarıyla atılmış. Repertuarı biten ikili müzikal olarak basit olan country şarkılarının üzerinde küçük doğaçlamalar yapmış, ortaya çıkan tını kendilerini çok etkileyince, hali hazırda ayrı ayrı göçmenler için çalışan bu ikili beraber bu müziğin tınılarını, göçmen krizine dikkat çekmek amacıyla kullanmaya karar vermiş. Daha sonra Waddah Aizouki udu, Peter Salvucci saksafonu (Amerika Birleşik Devletleri), Jansky Pavelka trompeti (Çek Cumhuriyeti), Kardelen Pınar kemanı (Türkiye), Basel Sheikh Alkar cajonu (Suriye), Owen Harris akordiyonu ve vokali (Amerika Birleşik Devletleri), Bashar Balleh gitarı ve vokali (Suriye), Başak Oktay (Türkiye) ukulelesi ve vokali bu ikiliye katılınca ortaya tatlı ve minik, müzikal bir ordu çıkmış.
Her konserlerinde ihtiyaç halinde olan bir göçmen kişiye yardım için şapka dolaştıran ya da konser gelirinin tamamını bir aileye/kişiye aktaran grup bugüne kadar altmış kişiye ulaşmış. Bunun için Small Projects Istabul (SPI) ile birlikte çalışıyorlar. Hatta bünyesinde Olive Tree Crafts adında bir kadın kolektifi barından STK, grubun logosunun bulunduğu ürünler üreterek, Suriyeli kadınlara istihdam yaratıyormuş.
Bu tatlı grup şuanda albüm hazırlığında, ama konserlerine devam ediyor:
17 Aralık günü Balat’ta Atölye Kafası’nda,
21 Aralık günü Jurnal Beyoğlu’nda olacaklar.
Savaş, bireyin bedeninde ve zihninde de bir savaş yaratır. Kaos ve çatışmadan doğan bir savaş. Uyuşma ve direnmenin arasında, insanın kendisini de içeren. Bugün karşımda kendimi gördüm. Acılarımızı anlamlandırmak, acılarımızı tanıştırmak, acılarımızı dost yapmak, acılarımıza ezgilerle dünyayı dolaştırmak onları anlamlandırabilmemizi sağlar. Ve ancak acılarını anlamlandıran birey, içindeki bu savaştan kendine yenik düşmeden çıkabilir.
10.12.2016
Savaş hepimizin sorumluluğunu taşıması gereken bir acı. Bu sorumluluk anlamlandırmakla başlar. Sonra o şapkaya belki bir bozukluk atmakla. Sağ üst köşede yazılı tarihe bir not düşerek belki de. Çünkü sen de biliyorsun, yaşadın, 10 Aralık… Çünkü sen de biliyorsun; savaşın olduğu her yerde masallar iki cümleyle yazılır: Bir varız, bir yokuz…
