Son zamanlarda farkettim ki artık eskisi gibi tek bir şarkıyı bütün gün başa sarıp sarıp dinleyemiyor, şarkı keşfetme ve hastası olma heyecanını çok eksik yaşıyorum. Hayatımda bir şeyler eksikmiş gibi hisseder oldum bu yüzden. Bir de yoğunluk olunca insan müziği ancak toplu taşıma araçlarında dinleyebiliyor. Evde uzanıp, tavanı seyrederken tekrar tekrar dinlenen parçanın-albümün yanında; durakların ismini bas bas bağıran ablanın olduğu metrobüste nasıl keyif alabilirsin ki?
Bu hissi en çok da Sofar‘da yaşadım. Her şeyi bir kenara bırakıp sadece müzik dinlemenin, müziği bir araç değil, amaç olarak görmenin nasıl bir duygu olduğunu hatırladım. Bunu; günlerini sürekli müzikle geçiren, işi müzik olan biri olarak söylüyorum. Mevzu müzikle alakası olmayan bireylerde ne haldedir hayal edemiyorum. Bu yüzden insanların ellerine tutuşturulan her müziği dinlemesi mantıklı geliyor. Çünkü onun için müzik; bir film gibi oturup dinlenilecek bir şey değil, zamanını ve kulaklarını oyalamasını sağlayan bir araç sadece. Müziğe kesinlikle para vermez, konserlere kesinlikle gitmez. Canlı müziği de ancak rakı sofrasında dinlerler.
https://www.youtube.com/watch?v=kv5NXRfwiOk
Neyse konumuza dönelim… Sofar’da hangi müzisyenlerin çıkacağı maili geldiğinde içinde Birileri grubu da vardı. Kendilerini daha önceden tanımadığımdan, gitmeden önce biraz dinledim ve dinledikten sonra canlı performansları için daha da heveslendim. Performanslarını izlerken grubun basçısı Emre Dereli dikkatimi çekti. Emre’de basçı değil de daha çok vokalist havası sezdim. Grubun vokalisti Can Soykök ise daha çekinik, daha naif bir abi. Ama Emre’nin içinde bir çocuk yaşıyor sanki. Önüne düşen saçlarıyla sahneye de bir o kadar yakışıyor. Bu düşüncelerimi o evin salonunda bırakmıştım ki; bugün Instagram’da In the Void Sound‘un paylaştığı fotoğrafa denk geldim. Kendisini o basçıya benzettiğim için hemen profiline abandım ve Bininci Tekil‘in Dipsiz Kuyu parçasından 20 saniyecik dinlememle, yazının başında bahsettiğim o eksikliği tamamlayacağımı hissettim. Sonrası zaten Youtube, Soundcloud arasında gitti geldi zaten.
https://www.youtube.com/watch?v=CIR6hDihxpo
Ve ben tüm bu sürede ofisteki bütün işlerimi aksattım, çalışıyormuş gibi yaptım. Pişman mıyım? Kesinlikle hayır. Sizin de Emre Dereli’nin küçük odasından doğaya saldığı “Fazla tekrara düşmeyen, ev yapımı kısa şarkılar” işlerini dinlemenizi ve konu komşuyla paylaşmanızı temenni ediyor; sendromsuz Pazartesi’ler diliyorum…
